Na de ontnuchterende realiteit van Brieven aan Nour serveren we u het iets vrolijkere Entertaining Mr. Sloane. De zwarte komedie is intussen het handelsmerk van Theater Pact geworden. In dit genre is Entertaining Mr. Sloane een topper: het is een verrassend en zeer spits geschreven stuk.

Auteur Joe Orton kwam in de jaren ’60 na een lange periode van werkloosheid samen met zijn vriend Kenneth Halliwell in de gevangenis terecht omdat hij de covers van boeken uit de bibliotheek ‘aanpaste naar zijn smaak’. Daarna besefte hij dat hij iets moest maken van zijn leven en kende hij een korte, maar zeer succesvolle carrière. Omdat hij van plan was om zijn vriend te verlaten voor een andere geliefde, vermoordde de depressieve Kenneth Halliwell hem met negen slagen van een hamer en pleegde nadien zelfmoord. Joe Orton werd amper 34 jaar.

De stijl van Joe Orton is zo uniek dat critici er in de jaren ’60 het woord ‘ortonesk’ voor uitvonden. Orton laat als geen ander humor en immoraliteit hand in hand gaan. Hij creëert komische situaties door te flirten met de menselijke lust. Bovendien combineert hij een zeer heldere opbouw met schijnbaar eenvoudige dialogen.

Als de jonge Mr. Sloane een kamer huurt in het huis van Kathy, een weduwe van middelbare leeftijd, lijken beiden het wel goed met elkaar te kunnen vinden. Eddy, de broer van Kathy, vindt de aanwezigheid van Mr. Sloane eerst maar niks, maar hij draait gauw bij. Hij biedt hem zelfs een job als persoonlijke chauffeur aan. En dan is er nog de inwonende oude vader van Kathy en Eddy. Hij ziet in Mr. Sloane de moordenaar van zijn ex-baas.

De opportunistische denkpatronen van de figuren in dit stuk en hun eenzame bestaan zonder echte waardevolle affectie lijken een overdreven beeld te schetsen. Toch schuilt er een grond van waarheid achter de absurde karakters. Terwijl voor de ene materiële rijkdom een hoger levensdoel betekent, is de ander bereid om heel veel op te geven voor menselijke warmte.

Dit stuk spiegelt ons een samenleving voor die de ‘survival of the fittest’ als motto heeft. Elke vorm van humane zwakte wordt afgestraft of misbruikt. Als een personage emoties toont, stelt het zich kwetsbaar en breekbaar op. Zo kan het voorvallen dat het personage het ene moment geëntertaind wordt en het andere moment tegen wil en dank entertainment is.

Hoewel de thematiek zwaar en hoogdravend lijkt, wordt de verhaallijn overgoten met een laag sprankelende humor. Geniet ook van wat niet wordt uitgesproken, maar toch voelbaar aanwezig is. Er valt heel wat ‘tussen de lijnen’ te lezen en dat maakt dit stuk tot een echt feest voor de toeschouwer.